„ MZW jest najwłaściwszym miejscem do ekspozycji tego skarbu” - powiedział pan Ryszard Piotr Kozłowski
Mennice Wschowskie – autor monografii „Mennictwo wschowskie” – na wieść o decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Zbiór 201 monet z XV i XVI wieku stanowiący „Skarb ze Święciechowy“ jest prezentowany we wschowskim muzeum, w gabinecie numizmatycznym (pl. Farny 3), od maja 2016 r. Do tej pory stanowił depozyt Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Przejęcie zbioru monet na własność (decyzja WWKZ nr 90/2021) daje muzeum m.in. nowe możliwości w zakresie zdobywania funduszy na konserwację i digitalizację tych eksponatów. Dzięki temu będą łatwiej dostępne do celów naukowych.
W skład „skarbu” wchodzą monety srebrne z XV i XVI w. z terenu Polski, Śląska i Prus. Wszystkie wybito w okresie panowania dynastii Jagiellonów. Najstarsze są półgrosze koronne Władysława Jagiełły z lat 1416 – 1422, przypisywane mennicy wschowskiej. Najmłodszą monetą jest szeląg Zygmunta I Starego z 1540 r., pochodzący z mennicy w Gdańsku. Połowę zbioru stanowią monety z późnego średniowiecza (do 1501 r.), a więc z okresu groszowego. Pozostałe zaliczane są do monet nowożytnych. Najwięcej, 77 monet, pochodzi z mennicy we Wschowie. Pozostałe pochodzą z emisji krakowskich, gdańskich, elbląskich, toruńskich, królewieckich i śląskich. „Skarb ze Święciechowy“ zawiera 13 monet, które w literaturze przedmiotu określane są jako rzadkie. Są to tzw. grosze białe księcia Zygmunta Jagiellończyka z mennicy głogowskiej, na których po raz pierwszy w historii mennictwa śląskiego wybito datę, oraz szelągi i trojaki Zygmunta I z mennicy gdańskiej.
Prawdopodobnie „skarb” został ukryty po 1540 r. przez jednego z miejscowych kupców. Znaleziono go 7 kwietnia 1981 r. podczas prac ziemnych prowadzonych na terenie prywatnej posesji w Święciechowie, na głębokości około 78 cm.
(MZW/GS na podstawie materiału opracowanego przez Dariusza Czwojdraka, konsultowanego przez Ryszarda Kozłowskiego)
(Muzeum Ziemi Wschowskiej)
